چرا لباس عروس سفید است؟

لباس عروسی بسیار بیشتر از یک لباس است. ورا وانگ گفت این تجسم یک رویا است. برای اکثر عروس های آمریکایی، این رویا در یک لباس عروسی سفید زیبا تحقق می یابد. این یک سنت به ظاهر جاودانه است که اغلب نقطه مرکزی فانتزی های عروسی دختران کوچک است. بر اساس نظرسنجی ,در سال 2018، حدود 83 درصد از عروس ها در روز بزرگ خود لباس سفید می پوشیدند. چنین آمار قابل توجهی این سوال را ایجاد می کند: چرا ما رنگ سفید را با لباس عروس مرتبط می کنیم؟ و از چه زمانی این سنت وجود داشته است؟یکی از نشریات برجسته زنان در قرن نوزدهم، در مقاله ای در مورد آداب تروسو به این موضوع پرداختند. آنها نوشتند: عرف از زمان های بسیار قدیم، رنگ سفید را به عنوان رنگ مناسب لباس عروسی که نمادی از طراوت و خلوص دوران دختری است، انتخاب کرده است.در حالی که این حاکی از سابقه طولانی سفید عروس است، درست نیست. در آن زمان، رنگ سفید تنها برای حدود 9 سال مد لباس عروس محبوب بود کاملاً در میان افراد مرفه.بنابراین لباس عروس سفید از چه زمانی و از کجا شکل گرفت؟  این عمل احتمالاً به بیش از 2000 سال قبل بازمی‌گردد و ریشه در جمهوری روم (509 قبل از میلاد - 27 قبل از میلاد) دارد که عروس‌ها تونیک سفید می‌پوشیدند. رنگ سفید نشان دهنده خلوص است که هم نمادی از پاکدامنی یک زن و هم انتقال او به یک زن متاهل رومی است. همچنین با وستا، الهه باکره آتشگاه، خانه و خانواده که توسط کاهنان معبد که لباس‌های سفید متمایز می‌پوشیدند، در ارتباط بود. پس از سقوط امپراتوری روم، لباس های ازدواج سفید از مد افتاد. از قرون وسطی تا اواسط قرن 19، اکثر عروس ها به سادگی بهترین لباس خود را می پوشیدند یا لباس جدیدی می خریدند که می توانست دوباره بپوشد. رنگ سفید در دنیای بدون آب روان یا جایی که لباس‌های شسته شده با دست شسته می‌شود، انتخابی عملی نیست. یک عروسی سلطنتی جرقه ای به روند مدرن در لباس عروس سفید زد. ملکه ویکتوریا هنگامی که در 10 فوریه 1840 با شاهزاده آلبرت ازدواج کرد، از سنت سلطنتی پوشیدن لباس تاجگذاری چشم پوشی کرد. در عوض، او یک لباس مجلسی سفید مد روز پوشید که در روزنامه ها و مجلات در سراسر جهان به نمایش درآمد.

سبک و رنگ لباس او در سراسر قاره ها کپی شد زیرا زنان آرزو داشتند شبیه ملکه جوان و جذاب به نظر برسند - دقیقاً مانند آنچه که امروزه مردم از افراد مشهور تقلید می کنند. پوشیدن لباس عروس سفید به جای باکرگی، نشانه ثروت و مقام شد. فقط عروس‌های ثروتمند می‌توانستند لباس‌های ابریشمی سفید بپوشند، زیرا در مکان‌هایی تمیز و شیک عروسی می‌کردند که در اواسط عصر صنعتی قرن نوزدهم از کثیف و کثیفی زندگی پاک شده بود. با جیره بندی پارچه در زمان جنگ ایالات متحده و افزایش مراسم عروسی در حالی که سربازان آمریکایی از جبهه بازگشتند، جنگ باعث ایجاد تغییراتی در طراحی لباس عروس شد. در سال 1943، در حالی که جنگ هنوز در جریان بود، فرمان محدودیت فدرال 85 حکم کرد که فقط یک و سه چهارم یارد پارچه را می توان برای ایجاد یک لباس استفاده کرد.انجمن آمریکایی تولیدکنندگان لباس عروس با این استدلال که برای روحیه کلی شهروندان مهم است، برای معافیت لابی کرد. آنها پس از مطالعه بر روی 2000 عروس اظهار داشتند:پسران آمریکایی به جنگ می روند و برای چه می جنگند جز امتیاز ازدواج به روش سنتی؟ آنها برای شیوه زندگی ما می جنگند و این بخشی از شیوه زندگی ماست.آنها در نهایت موفقیت آمیز بودند، و حکم محدودیت لباس عروسی را معاف کرد. اما یافتن ابریشم دشوار بود. جنگ با ژاپن مسیرهای تجاری را مختل کرده بود. نایلون نیز کمبود داشت، زیرا به جای ابریشم برای ساخت چتر نجات استفاده می شد. اکثر لباس‌های عروسی آن سال‌ها از استات ساخته می‌شدند به جز آنهایی که درعروسی با چترباز می‌پوشیدند. برخی از سربازان، مانند خلبان B-29 سرگرد کلود هنسینگر، چترهایی را که جان آنها را نجات داد در طول جنگ نگه داشتند و بعداً مواد را به نامزد خود دادند تا لباس بسازند.رنگ سفید در حال حاضر برای اکثر عروس های آمریکایی انتخاب قاطع است، به طوری که از هر 5 نفر 4 نفر با لباس سفید، نوعی یونیفرم عروس، در راهرو راه می روند. این تبدیل به نمادی نمادین از عروسی ها، بخشی مورد انتظار از جشن شده است.